جزیره ی شعر

و به چه میماند 

انتظار .....................

ستاره هالی که شاید سالی نیایید

و بهاری که آبستن گلهای لاله است

من مانده به در

و سفید میشود چشمم و نگاهم میماند و خسته میافتد

و من

باز هم

ایستاده میخوابم

تا طلوعی دیگر

و نمینشینم تا

کمر تقدیر را به خاک ننشانم